พอกัน, พอ ๆ กัน หมายถึง ว. เสมอกัน, ทัดเทียมกัน, เทียบเท่ากัน, เช่น เก่งพอกัน ฝีมือพอกันร้ายพอ ๆ กัน.
(ปาก) ก. บอกเลิกกัน, ยุติกัน, ไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป.
(ปาก) ว. สมควรแก่งาน, บางทีใช้หมายความว่า มาก.
(สํา) ก. ชักช้าทําให้เสียการ, พอยกขาก็ลาโรง ก็ว่า.
ว. พอสมควร.
ก. สมใจ, ชอบใจ. ว. เหมาะ.
ว. ใช้ได้ เช่น คะแนนพอใช้; ปานกลาง, พอสมควร, เช่น มีฐานะดีพอใช้รวยพอใช้เก่งพอใช้; เพียงพอแก่การจับจ่ายใช้สอย เช่นมีเงินพอใช้ทั้งเดือน, พอใช้พอสอย ก็ว่า.
ว. นับว่าใช้ได้.